متن کامل خبر


 
بررسی موانع رسیدن دانشگاه تربیت مدرس به تراز بین المللی 200 دانشگاه برتر جهان

خلاصه خبر: دکتر سمنانیان در مراسم گرامیداشت روز پژوهش که با حضور برگزیدگان پژوهشی برگزار شد، بر لزوم گسترش ارتباطات علمی بین المللی تأکید کرد و حرکت پویا در مسیر بین المللی شدن را مهم تر از خود هدف که رسیدن به 200 دانشگاه برتر جهان است، دانست.

دکتر سعید سمنانیان استاد گروه فیزیولوژی دانشگاه سخنان خود را با نگاهی تاریخی به سابقه دانشگاه های پیشرو در ایران و جهان آغاز کرد و گفت: دانشگاه جندی شاپور در هزار و 700 سال پیش در ایران دایر شد و بجز تربیت علمای بزرگ، با دعوت از اندیشمندان سایر ممالک همچون هند و یونان دارای ارتباطات بین المللی بالایی بود. دارالفنون در 160 سال پیش آغازگر دوره ای جدید در آموزش بود و دانشگاه تهران که قدیمی ترین دانشگاه مدرن ایران است 83 سال پیش تأسیس و در برابر دانشگاه هایی همچون هاروارد بسیار جوان است. هم اکنون 26 هزار دانشگاه در دنیا وجود دارد و بزرگترین جمعیت آکادمیک با 30 میلیون جمعیت دانشجو متعلق به کشور چین است.
وی افزود: متوسط عمر 200 دانشگاه برتر دنیا ، 208 سال است و این نشان می دهد که قدمت و سابقه دانشگاه در قرار گرفتن آن در زمره دانشگاه های برتر بی تأثیر نیست. دانشگاه تربیت مدرس با عمر کوتاه خود دارای جایگاه بسیار خوبی در دانشگاه های کشور است و قرار گرفتن در میان 3 دانشگاه برتر ایران بی شک کار سخت و مشکلی است و نشان از قدرت دانشگاه تربیت مدرس دارد.
دکتر سمنانیان در پاسخ به این سؤال که آیا می شود قدمت و سابقه را نداشت اما در میان برترین دانشگاه های دنیا قرار گرفت؟ تصریح کرد: در بررسی دانشگاه های برتر به این نتیجه می رسیم که آنها به فرهنگ آکادمیک بیش از آئین نامه ها توجه کرده اند و 200 دانشگاه برتر دنیا در فرهنگ آکادمیک بسیار غنی تر از سایر دانشگاه ها هستند.
وی خاطر نشان کرد: در سال های اخیر در تمام دنیا با گسترش کمی دانشگاه ها مواجه بودیم و در مقابل با افت کیفیت روبه رو شدیم. به عنوان مثال در آمریکا 47 هزار دانشگاه وجود دارد اما سیادت علمی با 200 دانشگاه مطرح آمریکاست. در مورد کشور خودمان هم باید بگویم که ما دیگر وظیفه ای به عنوان تربیت نیروی انسانی در دانشگاهها نداریم بلکه باید نیروی انسانی با کیفیت بالا تربیت کنیم. دیگر نه تنها بحث کمبود نیرو در برخی رشته ها مطرح نیست بلکه بیشتر از نیاز نیز نیروی انسانی تربیت شده اند و در حال حاضر فقط باید نیروی کیفی تربیت شود.
دکتر سمنانیان ادامه داد: بحث گسترش کمی دانشگاهها، کشورها را به فکر رده بندی آموزش عالی انداخت و اینگونه بود که نظام های رتبه بندی مطرح شد. نظام رتبه بندی QS از انگلیس، نظام رتبه بندی شانگهای چین، ISC کشورهای جهان اسلام، لایدن هلند، نظام رتبه بندی وبومتریک، USnews آمریکا و تایمز از انگلیس از جمله مهمترین نظام های رتبه بندی هستند.
وی به تغییر محور قدرت جهان از آمریکای شمالی و اروپا به سمت آسیای جنوب شرقی اشاره کرد و در خصوص دانشگاههای آسیایی گفت: از میان 100 دانشگاه اول آسیا، 30 دانشگاه به چین تعلق دارد. رتبه بندی 2016 شانگهای نشان داد که تنها 2 دانشگاه ایرانی در بین 500 دانشگاه برتر دنیا قرار دارند و برای رسیدن به جایگاه 200 دانشگاه اول دنیا کار سخت و مشکلی پیش روی دانشگاه تربیت مدرس است.
دکتر سمنایان ضمن اشاره به جامعه محور بودن دانشگاه های برتر دنیا، در تشریح مشخصات 200 دانشگاه اول جهان اضافه کرد: بر اساس شاخص های مختلف، دانشگاه ها مورد ارزیابی قرار می گیرند و در برخی نظام های رتبه بندی به بعضی شاخص ها اهمیت داده می شود در حالیکه در یک نظام رتبه بندی دیگر اصلا آن شاخص وجود ندارد. اما چند شاخص وجود دارند که در تمام رتبه بندی ها از اهمیت برخوردارند. نسبت دانشجو به استاد، تنوع ملیتی دانشجویان، تعداد دانشجوی خارجی، تعداد اساتید، درصد دانشجوی خارجی، موقوفات، تعداد مقالات از جمله مهمترین شاخص ها می باشند.
عضو هیأت علمی دانشگاه تأکید کرد: دانشگاه خوب، دانشگاه بین المللی است. دانشگاهی خوب است که دارای ارتباطات بین المللی قوی باشد. اساتید دانشگاه همانطور که باید مرزهای دانش را بشناسند، باید ارتباطات علمی- بین المللی داشته باشند و این را جزء وظایف خود قلمداد کنند.
وی حرکت در مسیر بین المللی شدن را مهمتر از رسیدن به هدف استقرار در بین 200 دانشگاه برتر دنیا دانست و افزود: قرار گرفتن در این رقابت جهانی، مسئله بسیار خوبی است؛ چرا که باعث می شود دانشگاه های ایران حرکت خود را در این مسیر بیشتر کنند. رسیدن به 200 دانشگاه اول دنیا آنقدر مهم نیست که رفتن به سمت بین المللی شدن از اهمیت برخوردار است. در واقع حرکت مهم تر از هدف است.
دکتر سمنانیان در پایان گفت: برای رسیدن به تراز جهانی فقط یک راه وجو ندارد و نباید در این راستا به تقلید و کپی برداری دست زد. باید برای این منظور راه حل های بومی که از درون دانشگاه می جوشد را شکل دهیم و در کنار بهره مندی از تجربیات جهانی، متد خودمان را طراحی کرده و برای رشد از روش های خاص تربیت مدرسی استفاده کنیم.


27 آذر 1396 / تعداد نمایش : 1615